Ook ik ben onzeker geweest over mijn lichaam. Schaamde mij er zelfs voor.
Ik merk dat we veel vaker afscheid nemen dan we denken.
Je ziet het overal en sommigen soorten van afscheid verlangen we zelfs naar.
We leven in een wereld waar we het gevoel hebben, te moeten voldoen aan het perfecte plaatje.
Grote kans dat de mannen hier ook last van hebben, maar ik houd het even bij de vrouwen.
Het perfecte plaatje, eruit zien als een fotomodel.
Ben jij wel eens wezen diëten om zo slanker te worden?
Te veel wegen is niet goed voor ons lichaam. Het zorgt voor meer lichamelijke problemen.
Om die reden kilo’s kwijtraken kan ik heel goed begrijpen.
Er is ook een keerzijde van die kant. Vrouwen en meisjes die denken te dik te zijn, terwijl ze een normaal gewicht hebben.
Ik houd ook van een slank lichaam.
Als kind zijnde sportte ik veel en dat was aan mij te zien. Ik kon van alles eten, maar kwam amper wat aan.
Dit bleef in mijn volwassen leven ook zo, terwijl ik toen niet meer zoveel sportte.
Totdat ik wat verder in mijn dertiger jaren kwam. Toen leek het wel alsof iedere hap die ik nam, bleef hangen aan mijn lichaam.
Ik vond dat niet mooi en ben weer gaan sporten.
Zodat ik alsnog lekker kan eten, maar ook het lichaam kan behouden waar ik mij prettig in voel. Niet omdat ik er uit wil zien als een fotomodel. Nee omdat ik mij lekker wil voelen in mijn eigen vel.
Ik houd van mijn lichaam.
Ook met mijn kleine tietjes, snor, 8 kiezen en rode plekken op de huid die niet meer weggaan.
Dit heb ik niet altijd gedaan.
Ook ik ben onzeker geweest over mijn lichaam. Schaamde mij er zelfs voor.
Dat heeft een invloed op de je denkwijze.
Je innerlijke kracht en je uitstraling.
Onzekerheid zie je, ongeacht hoe je eruit ziet.
Dat kun je nooit helemaal verstoppen.
Het is een leerschool geweest, die ik iedereen gun.
Ik houd nu van mijn lichaam, met al zijn “minpuntjes”.
Dat staat heel bewust tussen aanhalingstekens.
Want wie zegt dat het minpuntjes zijn? Is dat niet een term die wij als maatschappij hebben verzonnen? Zodat we een onmogelijke perfectie konden creëren?
Lekker in je vel zitten, betekent niet eruit zien als een fotomodel.
Je goed voelen en stralen, betekent niet dat je moet voldoen aan de eisen die de maatschappij stelt.
Eisen die niet haalbaar zijn.
Want laten we eerlijk wezen, we zijn allemaal anders.
We zijn ook allemaal anders gebouwd.
Dus kunnen we niet allemaal aan dezelfde norm voldoen. Dat is een utopie, een hersenspinsel die zorgt voor onzekerheid.
Als dat zo was kwamen we wel allemaal met hetzelfde geboortegewicht, lengte, kleur ogen en haar ter wereld.
Toch worden we er mee doodgegooid.
Kijk maar naar je smartphone. Zodra je een selfie wilt maken, staan er standaard al filters aan om je er beter uit te laten zien.
Bizar toch?
Dat impliceert dat je er sowieso niet goed genoeg uitziet voor een foto.
De modellen die we op tv zien, in magazines of waar dan ook, ogen perfect.
Dat zijn ze niet, maar zo worden ze wel neergezet.
Kijk maar eens op deze link.
Dan zie je wat er allemaal geshopt wordt. Hoeveel we voor de gek worden gehouden.
Er zijn maar een paar grote merken die het aandurven om de mens te laten zien zoals die is.
In al zijn soorten en maten.
De rest toont nog steeds een perfectie, die gewoon niet strookt met de werkelijkheid.
Je goed voelen en mooi zijn hangt in de maatschappij veel te veel af van je uiterlijk.
Terwijl dit juist van binnenuit moet komen.
Want als je van binnenuit kan stralen, toon je kracht.
Een kracht die zichtbaar is ongeacht hoe je eruit ziet
Die kracht is zo belangrijk.
Daar doen wij het goed op.
Daarmee komen wij verder.
Kunnen wij stappen maken en bergen verzetten.
Dat lukt echt niet met je mooie pruillipje en je volle boezem.
Ik zie dat ook in de reportages die ik maak.
Vrouwen die vol trots laten zien wie ze zijn.
Die stralen op de foto’s. Foto’s waarvan je “WAUW” zegt. Terwijl ze nooit als fotomodel aan het werk komen.
Ze willen af van het stigma.
Nemen afscheid van een onmogelijke werkelijkheid en stralen om wie ze zijn. Is dat niet wat we allemaal willen?
Stralen om wie we zijn?
Afscheidsfotografie is niet alleen fotograferen in de (voor)laatste fase van het leven, of als het leven gestopt is.
Afscheidsfotografie is een hulpmiddel waarmee ik een ander mag helpen.
Ik verkoop geen foto’s.
Ik maak tastbare herinneringen, zodat het hulp biedt, het afscheid een plek te geven.
Wil jij meer weten over hoe ik jou kan helpen.
Laat een reactie achter. Of stuur mij een persoonlijk berichtje door hier te klikken
Reactie plaatsen
Reacties
Daphne, Wat je schrijft klopt helemaal en ik weet het ook al lang, maar, geprogrammeerd als ik ben door allerlei omgevingsfactoren, kan ik het nog steeds niet werkelijk voelen, denken en ernaar handelen.
Ik ben inmiddels op een leeftijd dat het me niet zoveel meer uitmaakt hoe een ander naar me kijkt ..
Ik vind dat ik er goed uitzie en dat is het belangrijkste ..
De onzekerheid die mensen hebben haalt niemand weg , dan moeten ze zelf loslaten ..
Ach...weet je, als iemand een cadeau krijgt zit er een mooi papiertje omheen (vaak) dat mieter je weg en dan zie je het cadeau...
Dat is met mensen ook, je hebt bloedmooie mensen met een rot karakter en sjofele lieden met een gouden hart.
wat heb je liever?? ;-)
Moraal....de buitenkant is niet zo belangrijk, wat er in zit....daar doe je het voor.