Je zag de glinstering in hun ogen.
Voor mijn 1 jarig bestaan wilde ik graag wat acties organiseren.
Zo ontstond het idee om een herinneringsreportage weg te geven.
Een actie die ik via facebook liet lopen.
Daarnaast wilde ik nog wat anders doen.
Iets wat naast dat het waardevol voor mij is ook waardevol voor mijn dorp is.
Zo kwam ik op het idee om een senior-shoot te organiseren in de verzorgingshuizen. Een reportage op locatie zonder poespas.
De reportage en de eerste foto zijn gratis en die foto ontvang je per mail.
Vorige week vrijdag had ik mijn eerste reportage middag.
Deze hield ik bij het verzorgingshuis de Herik hier in Borger.
Ik merk dat ik die eerste keren zo ontzettend leuk vind.
Ik weet nog niet precies hoe alles gaat lopen. De spanning van iets nieuws doen bevalt me wel. Ik weet dat het qua kunde van mijn fotografie goed zit. Alleen de setting en de mensen zijn nieuw.
Geduld, rust en harder praten waren de kernwoorden van afgelopen vrijdag.
Ik liep met de mensen en hun rollator door de gangen van het verzorgingshuis.
Opzoek naar een plek waar ze op foto wilde komen. Dat vond ik wel bijzonder.
Ik dacht dat men op hun kamer op foto gezet wilde worden, maar dat was niet zo.
Van te voren hard ik een idee in mijn hoofd hoe ik de reportages zou maken.
Ondanks dat idee, weet ik dat je ten alle tijd ook een “open mind” moet houden. Mijn verwachtingen hoeven niet overeen te komen met de werkelijkheid.
De Herik heeft prachtige beschilderde muren.
Iedere gang heeft zo zijn eigen thema.
De muur waar de tractor op geschilderd is, was het meest in trek.
Het was mooi om te zien hoe de bewoners vol trots bij de muur gingen staan.
Ze genoten ervan dat ze persoonlijke aandacht kregen en op de foto gingen.
Je zag de glinstering in hun ogen.
Wat was dat een ontzettend mooi gezicht en gaf dat een enorm warm gevoel.
Een van de mannelijke bewoners die ik portretteerde had een heerlijk gevoel voor humor.
En wist zijn charmes zelfs op 89jarige leeftijd nog flink in de strijd te gooien.
Een andere bewoner ging uiteindelijk toch met zijn vrouw op de foto.
Al 60 jaar waren zij getrouwd en nog steeds zag je de liefde tussen die twee.
Wat gaf het mij enorm veel voldoening om de bewoners te portretteren.
De aanmeldingen voor een portret blijven binnenkomen. Deze vrijdag ga langs op de woonboerderij van de Herik.
En binnenkort ga ik nog een keertje langs in het verzorgingshuis, want ik had alweer nieuwe aanmeldingen binnen.
Zo is een tijdelijke actie veranderd in iets wat ik op regelmatige basis ga doen.
De vraag naar foto’s op deze laagdrempelige manier is groter dan ik had verwacht.
Ik merk dat er behoefte aan is.
Niet alleen vanuit de familie, maar ook de bewoners gaan nog steeds graag op foto.
Het geeft mij de mogelijkheid om tussendoor te vertellen over mijn werk als herinnerings- en afscheidsfotograaf.
Een thema wat speelt in de verzorgingshuizen.
Ik merk het aan de gesprekken die ik tot nu toe heb mogen voeren.
Zodra ik vertel wat ik doe in de fotografie hoor ik een “oo”, alleen deze keer is dit geen “oo” met weerstand, maar een “oo” uit nieuwsgierigheid.
Dat is zo fijn om te mogen ervaren en nog een reden om deze senior-shoot in meerdere verzorgingshuizen aan te gaan bieden.
Werk jij in een verzorgingshuis en denk je dat dit ook mogelijk is bij jou op het werk?
Reageer dan onder dit blog of neem op een andere manier contact met mij op.
Reactie plaatsen
Reacties
Ik hoop dat als ik oud word en ben, ik nog steeds trots op mijn lichaam ben zodat jij mij kunt vereeuwigen.