Het is misschien vreemd, maar als ik zoiets te horen krijg word ik daar enthousiast van.
"Ik ben donderdag rond dezelfde tijd als jij in het ziekenhuis, voor mijn eigen afspraak".
Via de WhatsApp ontstaan soms de mooiste ideeën.
"Neem je de camera mee? Dan kun je de chemokuur vastleggen. Dat hoort er ook bij". Kreeg ik als reactie van Anouschka.
Het is misschien vreemd, maar als ik zoiets te horen krijg word ik daar enthousiast van. “Wauw wat gaaf, ik mag de "rauwe" kant vastleggen. Wat een eer, maar waar kom ik eigenlijk in terecht”? Meteen zag ik in mijn gedachten verschillende scènes uit series en films, die mij enigszins een referentie konden geven.
Ik ben nog niet eerder bij iemand geweest terwijl er een infuus liep met een chemokuur. Hoewel ik er heel veel zin in had, wilde ik ook beter weten waar ik in terecht kwam.
Vanochtend had ik even contact met Anouschka. "Kun je de ruimte omschrijven, zodat ik weet welke lenzen ik mee moet nemen"? Ik kreeg een korte omschrijving van de ruimte en dat er vooral kunstmatig licht was, als antwoord.
Nadat ik een balletje had opgegooid bij mijn fotograaf collega's, of ze misschien nog tips hadden wat ik van te voren nog kon doen, voordat ik vanmiddag ging fotograferen. Was de beste tip die ik kreeg: Bel even met de afdeling.
Tijdens het telefoongesprek met de afdeling, werd ik vriendelijk te woord gestaan door de verpleging. Het was geen probleem dat ik kwam fotograferen en ze vonden het fijn dat ze op de hoogte waren gebracht.
Nadat ik mijn eigen afspraak had gehad in het ziekenhuis, ging ik opzoek naar de afdeling waar Anouschka lag. Ik meldde mij bij de balie en door de verpleging werd ik meegenomen naar een kamer verderop, aan het einde van de gang.
Ik kwam in een grote kamer binnen, met in de hoek een afdeling met computers en andere apparaten. Er omheen stonden stoelen, op sommigen zaten anderen die ook vandaag hun kuur kregen. Om het hoekje stond een bed en daar lag Anouschka.
Ik keek haar in haar heldere blauwe ogen aan. Er was wat anders ze zag er goed uit. Te goed…
Mijn oog zag het infuus, een rode substantie. Ze was niet meer bezig met haar chemokuur, maar met haar bloedtransfusie.
Een manier om haar lichaam even wat extra te geven, zodat de chemo hopelijk niet te zwaar is. Want hoe dan ook, het is een aanval op een lichaam wat van binnenuit al kapot wordt gemaakt. Fraaier is het helaas niet te maken.
De bloedtransfusie deed haar goed. Ze had zelfs weer even blosjes op de wangen. Hopelijk geeft het haar de aankomende de tijd de kracht, om de chemo te kunnen verdragen.
Terwijl het infuus verder liep, vertelden wij elkaar hoe ons leven er nu voorstaat. Want dat doe je, ongeacht hoe het leven is. Op een bepaald niveau snappen wij elkaar, in hoe het
leven kan voelen. Een ervaring die je niet zomaar met iedereen kan delen, omdat we dit niet zomaar aan iedereen vertellen. Tijdens het gesprek worden tranen weg geduwd, want janken is voor watjes. Kunnen we lachen omdat het bikkelhard is en we toch de humor er in kunnen zien. Is er een houdbaarheidsdatum aan onze vriendschap en toch… Morgen is er weer een nieuwe dag.
Na een tijdje is het voor mij weer tijd om richting huis te gaan. Tijdens het gesprek met Anouschka heb ik verschillende foto's kunnen maken van het proces. De setting was nieuw, wat mijn nieuwsgierigheid ontzettend prikkelde. Hoe rauw en misschien wel eng het ook lijkt, een chemokuur op beeld vastleggen. Het is ook gewoon een deel van het leven. Absoluut geen kattenpis en toch niet bijzonder. Een kant van het leven, waar je niet zomaar een kijkje neemt, maar waar zoveel meer te zien is, dan je zou kunnen bedenken.
Een ding staat vast in welke situatie dan ook, we blijven mens. Dat verandert niet. Een zekerheid waar je vanuit kan gaan. Een van de weinige in het leven…
Reactie plaatsen
Reacties
Geweldig hoe je Anouschka's verhaal vertelt en wat een prachtige foto's!
Man man man wat een weg te gaan !!
Sterkte Anouschka en jij ook Daf bij deze reportage die je maakt
goed zo lieve mama ! ga zo door. love you
xx je dochter lobke
Mooie kwetsbare foto’s en Anouschka veel kracht en liefde gewenst.