Want zij stond daar, half naakt met twee grote littekens op haar borstkas. En ze genoot…
Het liefst breng in ‘s ochtends mijn zoon naar school.
Hij is ondertussen al oud genoeg om die paar 100 meter zelfstanding te fietsen, maar toch…
Het komt niet vaak voor, dat ik eerder van huis vertrek dan mijn jongste.
Vorige week kon ik hem niet naar school brengen.
Ik zat al in de bus, om vervolgens nog een klein stukje met de trein verder te reizen.
In Nieuw Amsterdam stapte ik uit. " Ik kom eraan, ben al op het station. Tot straks" appte ik Geke.
Niet veel later kreeg ik een appje dat ze mij wel op had willen halen.
Onderweg naar haar huis kwam ik haar tegen met de auto.
Kairo (haar beagle) zat achter in de kennel. Hij had er net zo veel zin in als wij. Al kletsend rijden we naar een rustig stukje bos.
Achter ons rijdt Geke haar vriendin. Zij gaat mee als morele steun en oppas voor Kairo. Natuurlijk gaan de twee vriendinnen ook samen op foto. Als je toch een fotograaf tot je beschikking hebt, moet je er gebruik van maken.
Eenmaal aangekomen in het bos, doet Kairo waar iedere hond goed in is.
De nieuwe luchtjes opsnuiven. Ik pak mijn camera en Geke de extra kledingstukken.
Het bospad is prachtig groen en het weer is geweldig. Niet te warm, wat zon en bewolking.
“Zal ik direct uit de kleren gaan of doen we eerst de shoot met Kairo?”
Vraagt Geke vol enthousiasme.
We keken naar Kairo, die nog veel te druk was met alle nieuwe geurtjes.
Die was nog niet klaar om voor de camera te staan. De beslissing om eerst de topless foto’s te maken, was dan ook snel genomen.
Zonder pardon maakt Geke haar bloes los en gooit die over een tak.
Wel handig al die bomen die als kapstok fungeren. Ze pakte haar bretels uit haar tas en deed die om.
Daar stond ze half naakt en vol zelfvertrouwen.
Ze straalde aan alle kanten kracht uit. Hier had ze zin in. Ik begon met fotograferen en de ene na de andere foto werd gemaakt.
" Ohh wat voelt dit fijn, wat geniet ik hier van".
Hoorde ik Geke zeggen. Een groter compliment kun je niet ontvangen. Want zij stond daar, half naakt met twee grote littekens op haar borstkas. En ze genoot…
Schaamte was er niet. Enkel zelfvertrouwen en ontspanning.
We maakten foto's tegen een boom en tegen een afvoerbuis. In stoere poses, grappige en vrouwelijke poses. Alles kwam aan bod. Ondertussen hadden we de dikste lol.
Na een tijdje was het tijd om samen met Kairo op de foto te gaan.
Kairo was bij haar gekomen, vlak voordat ze te horen kreeg dat ze kanker had. Hij is haar grote steun geweest, bij het hele proces.
Hij was het die haar knuffelde en niet van haar zijde afweek. Ondanks zijn kleine formaat. Is Kairo haar grote vriend.
Terwijl ik foto's maakte van hun twee, zag ik hun band.
Ik zag hoe belangrijk Kairo is voor Geke. Kairo deed zo goed zijn best. Alsof hij aanvoelde dat hij dit voor zijn baas moest doen.
Het uur vloog voorbij. Verschillende bloezen werden aangetrokken. Verschillende poses werden aangenomen. En toen was de energie bij Geke op.
Kanker is een aanslag op je lichaam.
Gelukkig kunnen we snel schakelen en kreeg ik alles binnen een uur op de foto.
We reden samen naar het huis van haar moeder.
Even een bakje koffie drinken en stiekem al wat foto's bekijken. Iets wat ik niet snel doe, omdat het de raw versie is. Er zit nog geen vleugje "Daf" overheen.
De ohh's en ahhh's vlogen over tafel.
"Ik heb ervan genoten. Ik voelde mij helemaal niet gespannen tijdens de shoot". Vertelt Geke aan haar moeder.
"Daphne je hebt een klant voor het leven. Wat was dit leuk om te doen". Krijg ik van Geke te horen.
Ik bedank haar vriendelijk en in mijn hoofd doe ik een vreugdedansje.
Ik vind het heel belangrijk dat mijn klanten genieten tijdens het fotograferen. Dat ze hun zelf kunnen zijn en ontspannen voelen. Want die ingrediënten geven de mooiste foto's.
Gisteravond stuurde ik haar de link van de beveiligde online diashow.
Niet veel later kreeg ik een berichtje terug. Ze had met tranen in haar ogen de diashow bekeken.
De foto's vond ze prachtig en ze zag haarzelf zoals ze was.
Stoer, lief en zo positief.
Dit zijn de reportages die ik graag maak.
Iemand zoiets kunnen geven, is goud waard. Door dit soort reportages leer ik de mooiste mensen kennen.
Mensen die niet verbloemen wat ze hebben meegemaakt. Die de harde werkelijkheid durven te omarmen en te laten zien.
Ik kan mijn hart en passie kwijt in mijn werk.
Iets wat iedereen gun. Want werken doen we het merendeel van ons leven.
Reactie plaatsen
Reacties
Een mooie krachtige vrouw !!
Wauw. 🥰🥰🥰