Liefde die zo verpakt is dat we het eerst niet zo kunnen zien.
Ik heb het al vaker gezegd en er over geschreven.
Mijn rouwproces heeft ook zo zijn voordelen.
Ik ben er enorm door gegroeid.
Die groei ging niet over een nacht ijs.
Ook de diepe dalen die rouw met zich meebrengt heb ik mogen ervaren. Ik ben van mijzelf een zeer positief ingesteld persoon. Ik voelde ook een enorme drang om mijn eigen blije ik weer terug te vinden.
Door mijn rouw heb ik een deel van mijzelf opnieuw mogen ontdekken.
Mijn eigen verdriet.
Dat klinkt vreemd, maar misschien herken je het wel als ik het je wat meer uitleg.
Ik kon niet huilen.
In mijn leven had ik al genoeg ellende meegemaakt, maar ervaren dat mij dat verdriet deed had ik nooit gedaan. Huilen is voor watjes. Je jankt enkel als je fysiek pijn hebt, niet omdat je wat is overkomen.
Suck it up en go on strong.
Jarenlang heb ik dat volgehouden.
Elroy’s dood zorgde voor zo’n groot gemis dat mijn verdriet niet meer weg te duwen was. Het kwam er hoe dan ook uit. Eerst door mijn onderbewust zijn.
Gewoon tijdens mijn slaap. Ik werd huilend wakker. Voor mij doen uit het niets.
Want bewust huilen deed ik niet. Steeds meer en meer drong het verdriet door in mijn bewust zijn en kon ik er niet meer om heen.
Uiteindelijk durfde ik mijn verdriet te omarmen.
Durfde ik toe te geven aan mijzelf en liet ik de tranen lopen. Het voelde in het begin zo vreemd en zo onwennig. Ik had voor jaren een deel van mijzelf verdrongen.
Het zo ver weggestopt dat het niet meer eigen voelde.
Door mijn rouw kreeg ik de optie om opnieuw dit stuk van mijzelf te leren kennen.
Huilen mag net als lachen. Want alles hoort bij het leven. Als jij je compleet wilt voelen, moet je ook alle emoties durven te erkennen. Niet alleen bij een ander, ook bij jezelf.
Het mooie daarvan, was dat ik een stukje extra zelfliefde ontwikkelde.
Uuhhg wat vond ik dat toch een stom en zweverig woord “zelfliefde”
Nu vind ik het belangrijk om te hebben en gun ik het iedereen. Het maakt je zo veel malen sterker.
Als je van jezelf kan houden om wie je bent, kun je zo veel meer. Niet alleen als mens, ook als moeder, als ondernemer als wezen.
Mijn rouw liet me zien wat ik echt belangrijk vond in het leven.
Waar mijn waarden lagen en wat ik kon loslaten als waarde. Het leerde mij dat je altijd aan het ontwikkelen bent en je juist door grote tegenslagen heel veel kan leren.
In een klap werd ik weduwe en alleenstaande moeder. Vanaf dat moment was ik ook de doorslaggevende in iedere keuze die er gemaakt werd.
Sommige dingen overlegde ik nog wel met de kinderen, maar veel zaken ook niet.
Het gaat hun niets aan. Als moeder maak je die keuzes voor je kinderen. Gevalletje "belast kinderen niet met zaken waar ze geen invloed op hebben".
Omdat ik al deze keuzes nu alleen moest maken, ontdekte ik een nieuwe vrijheid.
My way or the highway. Geen water bij de wijn doen, geen concessies maken.
Het kan nu allemaal zoals ik het wil. Dat was een heerlijk gevoel. Het zorgde ervoor dat ik mijzelf steeds meer op de eerste plek ging zetten. Dat ik in zag hoe belangrijk ik was voor mijzelf en niet alleen voor anderen
Mijn rouw zorgde ervoor dat ik eindelijk wist wat voor een fotograaf ik wilde worden.
Ik wist al jaren dat ik mijn eigen onderneming als fotograaf zou beginnen. Ik had alleen geen flauw idee wat voor een fotograaf ik wilde worden.
Ik wist alleen zeker wat ik niet wilde doen als fotograaf.
De foto’s die ik had van Elroy en de foto’s die na zijn dood waren gemaakt, zorgden ervoor dat bij mij het kwartje viel.
Eindelijk wist ik wat voor een fotograaf ik wilde zijn. En zie mij nu, mijn onderneming bestaat al bijna een jaar en is aan het groeien.
Rouw is liefde.
Liefde die zo verpakt is dat we het eerst niet zo kunnen zien. Rouw kan je zoveel bieden als je het durft te omarmen.
Een ieder op zijn eigen tempo en eigen manier.
De dood hoort bij het leven.
Ik kan Elroy’s dood dan ook accepteren, het is goed zo. Mijn liefde voor hem gaat daardoor niet weg. Het gemis is niet meer zo scherp, als in het begin.
Zijn lichaam is er niet meer, maar dat is dan ook het enige. Wij hebben ontelbaar veel mooie herinneringen opgebouwd en die ben ik niet kwijtgeraakt.
Die rijkdom draag ik bij me, de rest van mijn leven.
Door zijn dood, kreeg ik een leerproces die mij zoveel heeft gegeven.
Wat er weer voor zorgt dat ik onze kinderen veel kan geven. En zo leeft hij voort in ons gezin.
De dood betekent niet het einde. Het betekent een nieuw begin.
Het duurde even voordat ik het zo kon zien, maar wat is het fijn om het zo te kunnen ervaren.
Wat heeft rouw jou gebracht?
En vergeet niet. Er hoeft niet iemand te sterven voordat je rouw kan ervaren.
Reactie plaatsen
Reacties
De rouw na het overlijden van Piet was liefdevol en ik heb iedere emotie omarmt ..
Een maand na zijn overlijden was daar ineens het moment dat ik besefte dat ik de zorg kwijt was , ik hoefde niet meer te zorgen en heb daar mn rust in gevonden .. en hoe meer rust ik vond .. des te meer werd ik me bewust dat de liefde die er al die jaren geweest is .. nu een zorgen vrije liefde is geworden, het is goed! Ik ben het afgelopen jaar overal geweest waar we samen gelukkig waren en hoe fijn is het om op die plekken Piet terug te vinden , niet in gemis maar in dat geluk.