Hij sloot de brieven altijd af met woorden als: " jouw schatje" , of "jouw lief"
Het was een paar weken na Elroy's dood.
De eerste weken voorbij waren gevlogen en de rust kwam weer een beetje terug. Het leven staat niet op pauze, alles draait gewoon door. De kinderen gingen weer naar school, de rekeningen bleven doorlopen, het huishouden moest gewoon gedraaid worden, iedere avond moest er een warme maaltijd op tafel staan, zelfs het gras in de voortuin had wekelijks onderhoud nodig.
Rouwen komt er gewoon bij, of je dat nou leuk vindt of niet.
Dat de wereld doordraait maakte het soms lastig, maar over het algemeen gaf het mij houvast. Het was de manier om niet te verdrinken in mijn verdriet. Ik moest door, ook al had ik daar in eerste instantie helemaal geen zin in. Hoe moest ik nu doorgaan terwijl ik mij van binnen gebroken voelde. Voor de buitenwereld wist ik het redelijk goed te verstoppen. Alleen de mensen die dichtbij mij stonden zagen hoeveel pijn het me deed. Ik wilde Elroy voor altijd bij me kunnen dragen. Natuurlijk mijn liefde voor hem draag ik voor altijd bij me, maar ik had meer nodig.
Al snel kwam het idee een tattoo te nemen met zijn as er in.
Ik ging online op zoek naar een tatoeëerder die dat voor mij zou kunnen doen. Zo kwam ik erachter dat tatoeëren met as niet meer mag. Het as wordt door het lichaam afgestoten wat ervoor zorgt dat de huid flink gaat ontsteken met alle gevolgen van dien.
Oké daar ging mijn briljante idee.
Het idee van een tattoo liet me niet los. Ik moest alleen het idee wat aanpassen. Zijn handschrift heb ik altijd prachtig gevonden. Zo kwam de aanpassing, ik wilde zijn naam in zijn handschrift op mij laten tatoeëren. Op mijn ringvinger, want ook al zou ik in de toekomst weer een nieuwe liefde vinden, mijn liefde voor Elroy zou altijd blijven bestaan. Ook al zou ik ooit een keer ja zeggen op een huwelijksaanzoek, mijn eerste man zal altijd Elroy blijven.
Hoe dan ook, wij zijn onlosmakend aan elkaar verbonden.
Door de jaren heen had Elroy mij heel wat brieven geschreven. Ik pakte de doos waarin al zijn brieven lagen om er zo eentje uit te pakken waar zijn naam op stond. De een na de ander pakte ik uit de doos. Op geen een stond zijn naam. Hij sloot de brieven altijd af met woorden als: " jouw schatje" , of "jouw lief", maar nooit met zijn naam. Was dat even een domper. Zoveel brieven en op geen een stond zijn naam. Toen herinnerde ik mij het klavertje vier, wat ik jaren geleden had gevonden tussen de andere klavers bij ons in de tuin. Elroy had die op een papiertje geplakt en er een tekst bij geschreven. Vervolgens had hij dat papiertje geplastificeerd. En dat papiertje lag sindsdien in mijn secretaire.
Ik trok het laatje open en haalde het papiertje met het klavertje vier tevoorschijn.
Ik draaide het papiertje om en ja hoor, daar stond zijn naam. Geschreven in zijn handschrift. Wat voelde ik mij op dat moment gelukkig. Ik kon mijn idee verder uitwerken.
De afspraak bij de tatoeëerder was zo gemaakt.
Ze wilde de tattoo wel op mijn ringvinger zetten, maar dan zonder garantie. De huid van onze handen vervelt sneller dan op andere delen van ons lichaam.
Een tattoo ergens op je hand kan dan ook snel vervagen. Daar kun je als tatoeëerder niets aan doen.Ondanks deze wetenschap wilde ik alsnog de tattoo op mijn ringvinger. Zo zat het in mijn hoofd en zo ging het gebeuren. De tattoo zetten was zo gepiept. "Ik zet hem extra dik aan, zodat de kans kleiner is dat de tattoo snel vervaagd " zei de tatoeëerder tegen mij terwijl ze de tattoo aan het zetten was.
We zijn ondertussen bijna 4 jaar verder en nog steeds staat zijn naam op mijn ringvinger.
Nog steeds is de tattoo niet vervaagd. Alsof Elroy het er mee eens is, dat zijn naam daar op mijn vinger staat. Ik ben nog steeds heel blij met de keuze die ik gemaakt heb. Dagelijks zijn er wel kleine momentjes dat ik even stilsta bij Elroy, dat ik even aan hem denk. Omdat een van zijn jongens wat gedaan heeft waar ik trots op ben, of omdat ik de vlinder de atalanta zie, omdat de zonsopgang prachtig is. Het zijn die kleine momenten dat ik even aan hem denk, er bewust bij stil sta en zijn naam een kus geef. Onze aardse relatie is voorbij.
Ik ben doorgegaan met het leven, maar onze liefde zal altijd blijven bestaan.
Dat verdwijnt niet. De tattoo is daar een bevestiging van, een zichtbare en een tastbare bevestiging. Eentje die net als onze liefde ik meeneem tot in de dood.
We hebben allemaal zo onze eigen manier om iemand te herdenken. Of deze persoon nu nog leeft of al is heen gegaan. Heb jij ook een tattoo, of een andere tastbare bevestiging van deze persoon? Laat het mij weten, ook als je dat niet hebt, maar me toch wat wilt vertellen nadat je dit blog hebt gelezen. De reacties lees ik altijd en meestal reageer met een mailtje.
Reactie plaatsen
Reacties
Symboliek is heel belangrijk; geeft troost en houvast. Ontzettend mooi hoe jij daar invoelend en creatief mee omgaat.
Ik heb onze gouden ringen tot 1 ring laten maken. Zo is Jan altijd dichtbij.
Zo mooi, hoe dan toch alles weer symbolisch terug komt . Weer zo mooi verwoord 🍀
Prachtig verwoord weer Daf !!
Ik ben nog maar zo kort alleen en nu al zijn er zoveel dingen waar hij geen deel meer van uitmaakt ....