Is het eerlijk ten opzichte van zijn emoties om dat aan hem te vragen?
Afscheidsfotografie is niet nieuw.
Zo lijkt het wel en dat is ook iets wat ik heel vaak te horen krijg.
Afscheidsfotografie is nog niet heel bekend, maar dat betekent niet dat het nieuw is.
Omdat afscheidsfotografie nog niet zo bekend is, voelt het nog niet als “normaal”.
Om die reden zijn mensen vaak huiverig om een fotograaf in te huren voor een uitvaart.
“Nee hoor daar hoef ik geen foto’s van”
"Nee hoor dat is niet nodig, de dienst wordt opgenomen”
"Nee hoor oom Jan kan ook fotograferen, we vragen hem wel”
Oom Jan wordt gevraagd en meestal wil oom Jan wel foto’s maken.
Als hij echt niet wil, is tante Griet er nog die gevraagd kan worden.
Ergens is het wel begrijpelijk dat er een familielid gevraagd wordt om foto’s te maken.
Dat voelt veilig. Dit familielid is toch al uitgenodigd voor de uitvaart.
Zo hoeft er geen “wildvreemde” op de uitvaart te komen.
Je ziet het goed wildvreemde staat tussen aanhalingstekens. Want wildvreemd ben ik niet meer als ik een uitvaart ga fotograferen.
Het is zo belangrijk om eerst contact te hebben met de familie.
Uiteraard kun je niet met alle familieleden contact hebben, maar dat heeft een uitvaartondernemer ook niet. Je hebt contact met die familieleden die de uitvaart organiseren.
Met hen ga ik in gesprek.
Zo ben ik geen vreemde meer.
Kunnen we voelen of er een klik is. Want dat is heel belangrijk. Je wilt niemand uitnodigen voor de uitvaart waar jij je ongemakkelijk bij voelt.
Het geeft zowel de familie als mij ook de ruimte om vragen te stellen.
Ik wil van te voren graag weten wat er op foto moet komen. De condoleance, het sluiten van de kist, de dienst de begraving op het kerkhof, of mee naar het crematorium.
Daarnaast heeft de familie ook vaak vragen voor mij.
Die gaan dan vooral over de manier van werken. Wat kunnen ze van mij verwachten. Wat als er iemand is die niet op foto wil?
Moeten we poseren? Wat voor soort foto’s ga je maken?
Je snapt wel dat ik na zo’n gesprek geen wildvreemde meer ben.
Dus als afscheidsfotograaf ben ik nooit een wildvreemde op een uitvaart.
Oom jan kan prachtige landschapsfoto’s maken.
Een uitvaart vastleggen is andere koek. Ik ben er heilig van overtuigd dat hij zijn uiterste best gaat doen, om de mooiste foto’s te maken.
Afscheidsfotografie is een vak apart.
De foto’s moeten in een keer goed zijn. Je kan niet vragen of ze het nog een keertje over willen doen.
Een afscheidsfotograaf heeft vakkennis.
Dat maakt het vastleggen van een uitvaart een stuk makkelijker
Het grootste verschil tussen oom Jan en een afscheidsfotograaf is de nabijheid.
Oom jan is uitgenodigd om ook afscheid te nemen van zijn dierbare familielid.
Hij heeft zijn eigen verdriet. Hij heeft net als ieder ander familielid het recht om op de uitvaart te komen om afscheid te nemen.
Natuurlijk wil hij wel foto’s maken.
Is het eerlijk ten opzichte van zijn emoties om dat aan hem te vragen? Mag hij niet net als de rest gewoon afscheid nemen?
Een afscheidsfotograaf komt daar niet om afscheid te nemen.
Die heeft niet de emotionele lading bij zich, die oom Jan wel bij zich draagt. Een afscheidsfotograaf is daar aan het werk, net als de uitvaartondernemer, of de priester. Vol waardigheid en respect beoefenen wij ons vak.
Wat vind jij?
Mag oom jan ook gewoon afscheid nemen? Of vraag je hem toch liever als fotograaf in plaats van een afscheidsfotograaf?
Reactie plaatsen
Reacties
Ja Oom Jan moet ook gewoon afscheid kunnen nemen samen met Tante Griet ;-)
Als je foto's wilt hebben van de uitvaart hoort daar een uitvaart fotograaf bij ! Geen trouw fotograaf of iemand die leuk een landschap op de foto kan zetten maar echt iemand die zich hierop toe gelegd heeft